Winter

Ik ben blij. Het sneeuwt en het is koud in Tallinn, eindelijk winter!

Een maand geleden was ik in Lapland.  Het was prachtig, overal sneeuw, onbegrensd aantal dennenbomen, rendieren en husky honden. Het was helaas niet koud. Iedereen had zich voorbereid op extreme temperaturen, dikke jassen, skibroeken, thermo leggings, thermo ondergoed, dikke sokken en vooral veel truien. Uiteindelijk schommelde de temperatuur zo rond het nulpunt, soms een paar graden eronder, soms een paar erboven. Er was sneeuw, maar zo nu en dan smolt het en bevroor het weer wat resulteerde in veel ijspret.

Nu ik dit verhaal schrijf zit ik in de keuken en zie dat het buiten sneeuwt. Het is poedersneeuw, geen dikke vlokken maar ik zie al wel een wit laagje verschijnen aan de onderkant van het raam.

Vorige week was ik in Nederland, een weekje thuis in Borne om kerst te vieren met familie.  Het was even wennen om Nederlands te praten en zo weinig studenten om me heen te hebben.  Maar het was ook heerlijk om weer stamppot boerenkool te eten, de top 2000 te luisteren, te fietsen, mijn familie en vrienden weer te zien, in mijn eigen bed te slapen en lekker op de bank te hangen ’s avonds.

Eigenlijk moet ik nu leren voor een tentamen, maar de sneeuw maakt me onrustig en ik wil naar buiten. Het is nu -7°C buiten, gisteren was het -15°C.

Donderdag was oudjaarsdag. Ik heb het samen met mijn huisgenoten gevierd. Eerst een diner, daarna naar buiten. Op het vrijheidsplein werd een concert gehouden dat begon om kwart voor elf. Het plan was om daar naar toe te gaan, met wat vertraging is dat ook gelukt. Om vijf voor twaalf stonden we op het plein. Ik heb nog nooit zoveel mensen op straat gezien in Estland. Overal kwamen mensen vandaan. Auto’s stopten, mensen verschenen zelfs uit de kofferbak. Hier en daar wat siervuurwerk, maar het echte werk begon om twaalf uur.  Prachtig vuurwerk, maar lang niet zoveel als ik gewend ben van Nederland. Dat was helemaal niet erg. Ik was zo blij want eindelijk zag ik iets meer van de Estlanders. Waar ze normaal ingetogen lopen, niet veel lachen en stil zijn, waren ze nu allemaal los aan het gaan op de muziek. Dansen, springen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Prachtig!

Nog een paar weekjes en dan zit het avontuur er al weer op. Misschien ga ik nog naar Riga, misschien nog naar Helsinki. Ik zie wel, ik kan in ieder geval nu al terug kijken op een onvergetelijke tijd waarin ik heel veel heb geleerd en heel veel mooie mensen heb leren kennen.