Back in Town!

Precies drie weken geleden ben ik terug gekomen uit Tallinn. Mijn semester aan de Technische Universiteit van Tallinn is afgerond, ik heb alle vakken gehaald, de laatste knuffels en kussen zijn uitgedeeld en een (voorlopige) laatste blik is geworpen op de middeleeuwse binnenstad van Tallinn. Ik ben weer in Nederland. Met gemengde gevoelens, dat wel.

Januari was een hele leuke maand. Ik had mijn laatste examen, Danny kwam op bezoek en Riga en Helsinki werden eindelijk van mijn Erasmus bucketlist afgestreept.

Omdat er in mijn laatste week in Estland niet veel gepland stond ging ik opzoek naar vrijwilligerswerk. Een vriendin van een huisgenoot hielp mij daarbij. Twee avonden heb ik geholpen bij een denksportclubje voor kinderen rond de tien jaar. Ik heb daar het spel gomoku geleerd en de kinderen kennis laten maken met mijn favoriete spel, Ubongo. De kinderen waren een beetje verlegen en keken ook niet zo blij toen hun juffrouw mij voorstelde. Toch merkte ik dat ondanks dat ik geen Ests spreek en de kinderen geen Engels, we toch goed met elkaar overweg konden. Een meisje zei zelfs dat de tijd nog nooit zo snel voorbij was gegaan.

Ook heb ik in de laatste week in Estland twee dagen in een poppenmuseum gewerkt. Het was de bedoeling dat ik vrijwilligerswerk zou doen, maar het was zo rustig in het museum dat ik een uitgebreide rondleiding kreeg. Ik heb echt alles van het museum gezien. Het meisje dat mij begeleide was zelf ook Erasmus student geweest in Duitsland, daardoor klikte het erg goed. Ze wist me nog heel veel leuke plekken te vertellen die ik moest zien, helaas had ik niet genoeg tijd meer om daar wat mee te doen. Ook gaf ze me twee kaarten voor een voorstelling van het museum. Dat was echt supergaaf. Het was een toneelstuk met acteurs en poppen. Zelf heb ik eigenlijk niet zoveel met poppen, maar in het toneelstuk zag ik hoe ze tot leven kwamen. De wat uitzichtloze blik die ze kunnen hebben als ze in een kast hangen verdwijnt als ze op het podium zijn. Echt heel erg leuk om te zien.

Hier een klein fragment van de voorstelling, rond 1 minuut 50 komt er een pop in beeld: https://www.youtube.com/watch?v=abMMsweXANE

Nu vraag je je misschien af  hoe is het om weer in Nederland te zijn?

Vooral de eerste week was wennen. Van een levendige stad verhuisde ik naar en knus dorp, van 60 huisgenoten naar weer terug bij mijn ouders. Het was fijn om te merken dat veel mensen blij waren om me weer te zien, het welkom was warm. Toch voelde ik me gefrustreerd. Ik heb het idee dat ik ben gegroeid, ik ben veranderd. Terug in Nederland, lijkt niets veranderd. Alles is hetzelfde. Dat geeft aan de ene kant een vertrouwd gevoel maar aan de andere kant maakt dat het heel moeilijk om de zelfstandigheid en de ontwikkeling die ik op persoonlijk vlak heb meegemaakt vast te houden. Inmiddels zijn er al weer drie weken voorbij en ik voel me al weer meer op mijn plek hier.

Het afgelopen half jaar heeft heel veel voor mij betekend. Ik heb iets opgebouwd op een plek en met mensen die ik zeven maanden geleden nog niet kende. Estland is nu een land met een herinneringen voor mij. Europa heeft voor mij veel meer kleur gekregen, een plek waar ik me thuis voel.

Positief ben ik zeker over deze ervaring en daarom kan ik ook elke student aanraden om een tijdje naar het buitenland te gaan. Trek er op uit, ontdek! Je perspectief wordt er veel groter van.

Natuurlijk kan ik ook iedereen aanraden om Estland een keer te bezoeken. Neem vooral contact met me op als je dat van plan bent, ik vertel met heel veel plezier wat je daar moet zien en doen.

Dit is het laatste verhaal voor mijn reisblog. Ik hoop dat je een idee hebt gekregen van wat ik heb meegemaakt en geïnspireerd bent geraakt. Het half jaar in Estland is voorbij maar zeker nog niet vergeten. Tijd voor nieuwe avonturen!