Paldiski

Afgelopen weekend ben ik mee geweest met een fietstocht in Paldiski, georganiseerd door ESN (Erasmus Student Network). ESN is een organisatie die activiteiten organiseert voor internationale studenten zoals een trip naar Sint-Petersburg, Lapland, een bustour door Tallinn en een survival weekend. Iedereen mag meedoen aan de activiteiten, ook als je geen student bent, maar de activiteiten worden voornamelijk bezocht door internationale studenten. Dat vind ik aan de ene kant wel jammer, omdat ik graag de mensen van hier wil leren kennen. Maar aan de andere kant is het ook heel erg leuk om mensen uit alle uithoeken van de wereld te ontmoeten (Finland, Denemarken, Mexico, Iran, Jamaica, Letland, Duitsland, Italië, Nigeria, Spanje, Frankrijk, Georgië, Albanië, Tsjechië enz.).

Vanuit Tallinn ben je in één uur met de trein in Paldiski, een stad ten westen van Tallinn. Van 1962 tot 1994 was Paldiski een trainingscentrum voor de marine van de Sovjet Unie, er werd ook onderzoek gedaan naar nucleaire raketten. Dit was een van de grootste trainingscentra van de Sovjet-Unie, in totaal waren er zo’n 16.000 werknemers. Omdat dit zo’n belangrijke plek was, werd het afgesloten van de buitenwereld. De werknemers woonden met hun familie in Paldiski en men kon alleen het gebied betreden als je kon aantonen dat jij of je familie voor de marine werkte.

Nu wonen er nog zo’n vijf duizend mensen in de stad. De meeste auto’s die worden geïmporteerd uit het buitenland komen aan in de haven van Paldiski (voornamelijk Mercedes-Benz, de meeste van deze auto’s gaan door naar Rusland). Ondanks de werkgelegenheid, ziet de stad er nog steeds uitgestorven uit.

Achter de stad ligt een heel mooi natuurgebied. De fiets is het perfecte vervoersmiddel om dit gebied te verkennen. Er is een prachtig bos met avontuurlijke “fietspaden”. Ook kun je langs de kust fietsen en de grootste vuurtoren van Estland bezoeken.  

Tijdens de fietstocht fietste ik naast een van de organisatoren van deze activiteit. Hij vertelde dat hij vaak in Paldiski kwam om te fietsen en kon mij van alles vertellen over de omgeving. In het bos waren ook een aantal kantoren van het Sovjet leger verstopt. Hij nam ons mee naar een oude opslag plaats voor nucleaire raketten. Van de buitenkant zag het er gewoon uit als een heuvel met gras. Ik heb ook in de opslag plaats zelf gestaan, heel bizar.

We waren met een groep van negentig studenten, helaas niet allemaal Nederlanders waardoor het fiets tempo erg laag lag. Ik ga binnenkort nog maar een keer een fiets huren om weer een keer op mijn eigen tempo te fietsen ;) . Dat is wel een van de dingen die ik erg mis uit Nederland. Gewoon overal naar toe gaan met de fiets. Ik zou hier ook een fiets kunnen kopen, maar er zijn weinig fietspaden en als er straks sneeuw ligt in de winter en het donker is, lijkt me fietsen ook niet zo fijn.

Ondanks dat het tempo laag lag, heb ik ontzettend genoten van de fietstocht. Als je een keer naar Estland komt en je hebt zin om te fietsen, breng dan zeker een bezoekje aan Paldiski. Een retourtje met de trein kost nog geen zes euro.